Shift & Discover – Rebekka Rogiest: “Als mens ben je nooit echt af!”

Rebekka Rogiest is een vrouw, moeder, therapeut, coach, en vooral een straffe madam die ons op 28 maart komt inspireren in de Shift & Grow community!

Werken met mensen is ook werken met jezelf. Eeuwig student blijven. Rebekka is dan ook altijd blijven leren, ontd ekken en onderzoeken vanuit oprechte nieuwsgierigheid en interesse. Dat is wat haar als therapeut uiteindelijk ook bij coaching heeft gebracht. Rebekka combineert een humoristische speelsheid, met doodserieuze professionaliteit om zo de vragen en problemen van het leven te beantwoorden.

En je kan haar verhaal al een beetje beter leren kennen in dit interview:

1. Dag Rebekka, vertel in het kort eens wat meer over jezelf?
2. Je bent therapeute van opleiding – wat heeft ervoor gezorgd dat je de wereld van coaching bent gaan ontdekken?
3. Waarom was het ICF certificaat belangrijk voor jou?
4. Waarover kom je ons binnenkort meer vertellen in de Shift & Grow community?
5. In jouw praktijk focus je vooral op de uitdagingen van vrouwen en moeders, met welke moeilijkheden krijgen zij vooral te maken?
6. Je bent zelf heel transparant over moederschap, en mentale gezondheid. Denk je dat we soms teveel proberen om het ideaalbeeld uit te stralen?
7. Wat brengt die oprechte openheid en eerlijkheid ons?
8. Je valt niet in een hokje te stoppen. Je bent moeder van twee, therapeut, coach, creator, podcaster, creatieveling,… Hoe ga je om met die veelzijdigheid?
9. Welke boodschap geef je graag nog mee aan onze lezers?

Dag Rebekka, vertel in het kort eens wat meer over jezelf?

Ik ben Rebekka. 41, vrouw, moeder van twee dochters (Lilou en Coco), opgeleid in de psychotherapie, psychoanalytisch georiënteerd creatief therapeut, rouw- en verliestherapeut, certified ICF-coach, studentenbegeleider, humoriste, podcastmaker, creator en levenslang student.

Ik ben een ontstaansbegrijper. Al van kinds af aan wil ik weten hoe de dingen in elkaar zitten. Wat maakt dat mensen doen wat ze doen? Humor, diepgang, vertrouwen en no nonsens zijn dan ook onmisbare waarden voor mij. Het zijn mijn essentiële levensmiddelen, mijn rode draad.

Ik ben ook een optimist. Zo probeer ik doorheen alle shit die het leven brengt ook steeds te kijken naar wat wel nog kan. Wat niet wil zeggen dat ik pijn en verdriet (dat er soms ook is links laat liggen).

Daarnaast ben ik ook zangeres. Ik zing af en toe, doe dingen met theater, ik maak online video’s en ik zal nog meer zijn in een tijd die voor me ligt. Dus ik doe een beetje van alles. Maar dat heb ik ook nodig. Variatie, nieuwe dingen en het gevoel van speelsheid. Dat probeer ik dan ook te combineren met mijn job.

Ten slotte heb ik iets met de stem; met woorden, met het spelen met volumes, timbres. Ik ben iemand van veel woorden. Soms teveel. De stem is voor mij het schoonste instrument dat er bestaat. Het brengt ons ook taal: een gereedschapskist waarmee we onze gedachten, gevoelens en ervaringen kunnen organiseren – en met anderen kunnen delen. Ik hou ervan om verhalen te beluisteren, of te vertellen. Dat is ongetwijfeld de rode draad doorheen alles wat ik doe: werken met verhalen.

Je bent therapeute van opleiding – wat heeft ervoor gezorgd dat je de wereld van coaching bent gaan ontdekken?

Interesse? Eigenlijk is dat vooral vertrokken vanuit nieuwsgierigheid. Ik wou vooral voor mezelf eens ontdekken wat coaching nu echt wil zeggen. Want er hangt ook een bepaald beeld rond coaching. Vooral bij therapeuten is er soms een negatieve perceptie over coaching.

Maar dat wou ik liever voor mezelf ontdekken. Ik ben iemand die graag bijleert. We zijn als mens nooit klaar met leren. En daarbij, ik kan toch niet oordelen over iets waar ik helemaal niets over weet? Toevallig had mijn man, ondernemer pur sang, net een opleiding gevolgd bij Coaching The Shift. Zijn enthousiasme heeft me uiteindelijk over de streep getrokken om zelf ook een opleiding te volgen.

Door dat te doen heb ik heel snel gezien dat coaching op een goede, gedegen manier ongelofelijk waardevol is. En daar hoef je als therapeut helemaal niet op neer te kijken. Therapeuten en coaches hebben uiteindelijk allebei hetzelfde doel.

Wij werken allebei met mensen die op één of andere manier vastlopen. Ze zitten vast, en willen een beter, kwalitatiever leven. Dat is wat ons absoluut bindt. Hoe we dat aanpakken, daar zit wel wat verschil in, maar coaching heeft mij ook heel wat dingen geleerd die ik in mijn therapie opleiding niet heb gezien.

Namelijk, het soms veel concreter gaan aanpakken. Soms is het bijvoorbeeld interessanter om met coaching te werken, omdat je dan werkt met concrete, heldere doelen in het hier en nu en in de toekomst.

Wat ik ook heb gemerkt is dat door de combinatie van therapeut en coach een bepaalde doelgroep mij makkelijker vindt. Ik heb bijvoorbeeld veel meer ambitieuze ondernemende vrouwen, die sneller de stap durven maken om in mijn zetel te komen zitten dan moest ik enkel therapeut zijn. Een coach is vaak laagdrempeliger dan een therapeut.

Dat heeft mij uiteindelijk ook geholpen bij het uitbreiden van mijn professionele praktijk.

Waarom was het ICF certificaat belangrijk voor jou?

Dat was heel bewust - Als je met mensen bezig bent moet je jouw job heel serieus nemen. Mensen leggen het meest intieme van hun wereld op jouw tafel. Zij stellen zich open om dat te delen met jou.

Ik vind dat ik als begeleider aan die mensen verplicht ben om zo goed mogelijk opgeleid te zijn. Een erkende opleiding die de lat hoog legt is voor mij absoluut noodzakelijk. En de ICF opleiding is op dit moment de meest hoog aangeschreven opleiding binnen het gebied van coaching.

Ik kan niet zeggen tegen mensen dat ik ook als coach werk, of coaching inzet (daar waar ik denk dat het aangewezen is) als ik daar niet degelijk voor ben opgeleid.

Waarover kom je ons binnenkort meer vertellen in de Shift & Grow community?

Eerst en vooral vind ik het heel leuk dat ik een sessie mag geven! Ik kan mij wel voorstellen dat mensen zich afvragen wat een psychoanalytisch therapeut, die ook een ICF opleiding volgde gaat komen vertellen.

Kortom, ik zal het hebben over psychopathologie. Dat is de leer van het psychisch lijden, zodat je handelingen of ervaringen kan herkennen die wijzen op psychologisch lijden.

Ik vind het belangrijk dat je weet als coach hoe onze geest in elkaar zit, en welke miserie er kan ontstaan zodat je kan:

1. Detecteren en signaleren van psychologisch lijden: Is er eigenlijk meer aan de hand dan de problematiek waarvoor je geschoold bent en je mee vertrouwd voelt?
2. En indien dat het geval is, hoe kan je dan een goede doorverwijzing doen?

Daarvoor moet je eerst een vooral weten: wat is er met deze persoon aan de hand, in functie van een goede doorverwijzing. Stuur je hen door naar een dokter, een psycholoog of psychiater? Of gaan er allerlei alarmbellen af rond suïcidaliteit, en hoe ga je daar dan mee om als coach?

Dus daarover kom ik wat meer vertellen, en jullie aan het werk zetten!

5) In jouw praktijk focus je vooral op de uitdagingen van vrouwen en moeders, met welke moeilijkheden krijgen zij vooral te maken?

Ik heb vorig jaar een klein marktonderzoekje gedaan bij werkende moeders en daaruit kwam het volgende:

Moeders...

• Vinden dat ze te weinig aandacht aan hun kinderen kunnen geven
• Twijfelen heel hard of ze het wel goed doen
• Vinden dat ze permanent tijd tekort hebben
• Willen ongelooflijk graag werken maar voelen zich vaak schuldig omdat dit te koste gaan van hun gezin, partnerrelatie, vrienden en hun goed in hun vel voelen
• Geven aan zich overweldigd te voelen door het moederschap de eerste jaren en het véél zwaarder te vinden dan verwacht
• Voelen zich vaak alleen, eenzaam, misbegrepen, afgewezen, niet erkend, geparkeerd, genegeerd of niet gezien door de mensen rond hen.

Hetgeen dat altijd terugkomt is het evenwicht vinden tussen het werk en gezinsleven. Er zijn tijden geweest dat vrouwen alleen het huishouden deden. Dat is nu eenmaal zo gegroeid vanuit patriarchale systemen waarin mannen als hoofd van het gezin werden beschouwd en waar genderrollen strikt werden gescheiden. Uiteindelijk is er een evolutie geweest waarbij vrouwen ook uit het huis gingen gaan werken. Maar de omgekeerde evolutie is niet helemaal mee gegaan.

Het is natuurlijk niet zo zwart-wit, maar het blijft vaak wel zo dat vrouwen én het merendeel van de opvoeding op zich nemen, en ook nog eens voltijds gaan werken. Dat zijn eigenlijk 2 full-time jobs. Voor velen is dat een moeilijke realisatie. Stel je voor: je hebt gestudeerd, je start met je carrière, dan heb je kinderen en realiseer je u: “Shit, hoe ga ik dat hier eigenlijk doen?”

Heel veel moeders leven met een constant schuldgevoel rond: “Ik geef mijn kinderen te weinig aandacht”. Niet altijd door fysiek afwezig te zijn, maar soms ook mentaal. Ze hebben het gevoel dat ze tekortschieten, of niet de emotionele aandacht geven die de kinderen nodig hebben.

Ten slotte voelen ze zich ook heel vaak alleen. Niet alleen fysiek alleen maar ook door een gebrek aan erkenning. Ze voelen zich ongezien in wat ze doen.

“Ze lopen dus tegen de vier grote basisproblemen van de mens aan”

Op zich zijn dat geen nieuwe onderwerpen of thema’s. De problemen die vrouwen vandaag hebben zijn exact dezelfde als die de grotbewoners hadden. Je zou zeggen “hoe kan dat nu? We leven toch in een totaal andere maatschappij en we zijn al heel veel geëvolueerd?”

Uiteraard zijn wij heel veel geëvolueerd, maar de kernuitdagingen blijven dezelfde:

1. Hoe vrouw (of man) zijn? Wat is het om vrouw te zijn? En wat wil dat dan zeggen: een goede partner zijn? Of een goede moeder of vader zijn? Hoe doe je dat?
2. Hoe omgaan met andere mensen? (Die ook van alles van mij willen)?
3. Hoe omgaan met verwachtingen? En wat met autoriteit, regels en grenzen stellen.?
4. Hoe moet ik een zinvol leven leiden? Op welke manier kan ik alles uit het leven halen, wetende dat dit leven een eindpunt kent?

In mijn praktijk werk ik geregeld met carrièretijgers die zich hebben opgewerkt in een organisatie, maar zich onzeker voelen. Ze hebben schrik om door de mand te vallen, ze zijn perfectionistisch. Sommige mensen ontwikkelen hierdoor ongezonde coping mechanismes. Op lange termijn leidt dat vaak tot klachten: van burn-out tot alcoholisme, dwangmatig gedrag, overmatig werken, complete disconnectie met zichzelf en/of anderen,... Ik help hun met zichzelf beter te begrijpen, en zo antwoorden te vinden op deze vier basisvragen.

6) Je bent zelf heel transparant over moederschap, en mentale gezondheid. Denk je dat we soms teveel proberen om het ideaalbeeld uit te stralen?

Ik denk dat niet, ik ben het zeer zeker. We leven in een consumptiemaatschappij die elke seconde van de dag schreeuwt: Je moet genieten: NU! En als je daar iets voor moet kopen, doe dat dan alsjeblieft zo snel mogelijk. We horen boodschappen zoals: Je hebt je leven volledig zelf in handen, je bent 100% verantwoordelijk voor je eigen geluk.

Dat wordt ons toegeschreeuwd. Maar je moet eens proberen om in een wereld van genotsverplichting te zeggen dat je het eigenlijk even niet meer ziet zitten. Want als je dat doet, dan word je snel in het verdomhoekje van de maatschappij geduwd. In het hoekje van de ‘losers’. En daar wil niemand zitten natuurlijk.

Ik ben er dus zeker van dat we veelteveel een ideaalbeeld proberen uitstralen en dat dat eigenlijk niet oké is. Als een moeder mij aan de schoolpoort vraagt: “hoe is het?” dan durf ik wel eens eerlijk antwoorden: “Niet zo goed voor de moment. Mijn kinderen waren onmogelijk dit weekend. Het kan aan mij liggen maar je hebt geen idee hoe content ik ben dat ik die twee hier straks op school kan afzetten.”

En ik merk dan altijd op, wanneer ik dat durf doen, dat andere vrouwen rondom mij zich hierin herkennen, en er vaak ook bij aansluiten. Dat alleen al maakt het een stuk beter te dragen. Het feit dat je uw miserie eens tegen mekaar kan vertellen, dat is al de helft van de oplossing voor velen.

7) Wat brengt die oprechte openheid en eerlijkheid ons?

Spreken met elkaar, je gehoord voelen, erkend voelen. Mensen hebben meestal pas het gevoel dat er iets mis is, wanneer ze zich niet herkennen in de miserie van een ander.

Miserie is eigen aan het leven. Dus we moeten toch niet doen alsof die er niet is? Zo kunnen we ook met veel meer mildheid naar onszelf kijken. We hoeven niet altijd oké te zijn. Het hoeft niet altijd perfect te zijn.

Dus ik ben een voorstander van meer te zeggen wat er echt aan de hand is! En daarmee bedoel ik ook de goede dingen natuurlijk! We moeten niet omslaan naar alleen maar negativiteit. We mogen soms ook meer onze dankbaarheid uitdrukken.

8) Je valt niet in een hokje te stoppen. Je bent moeder van twee, therapeut, coach, creator, podcaster, creatieveling,… Hoe ga je om met die veelzijdigheid?

Met vallen en opstaan. Ik heb mij erbij neer gelegd dat dit is wie ik ben. Vroeger wou ik altijd naar het conservatorium. Een docent van studio Herman Teirlinck zei me ooit eens dat ik naar de studio moest komen om ingangsexamen te doen. Ik heb dat toen door hoe mijn eigen leven gelopen is allemaal niet gedaan.

Maar het zit in mij denk ik: ik moet kunnen spelen, ik moet kunnen creëren. Ik heb dat nodig naast mijn werk waarin ik veelal luister naar mensen. Al is het iets wat ik ook in mijn werk absoluut meeneem en inzet waar nodig.

En anderzijds, ik schaam mij er ook niet meer voor. Vroeger dacht ik: “Oei wat zullen de mensen wel niet van mij denken?” Maar nu ben ik zelfzeker genoeg in mijn job. Ik weet dat ik goed ben in wat ik doe. Als mens ben je nooit af. Ik vind het zo belangrijk om te blijven leren, studeren, experimenteren en vooral open te staan voor nieuwe inzichten en perspectieven.

9) Welke boodschap geef je graag nog mee aan onze lezers?

Ik heb er meteen drie. Daar kan ik heel wat over vertellen, maar ik zal proberen om het kort te houden. Wie meer wil horen kan dat op 28 maart tijdens de Shift & Grow sessie!

1. Gardez-vous de comprendre / Niet invullen voor een ander

Je moet jezelf ervan weerhouden om op het punt te komen dat je denkt: Ik heb het begrepen. Je kan je coachee of patiënt niet begrijpen. En je moet het ook niet willen begrijpen. Het moment dat je het “begrijpt” heb je het eigenlijk al ingevuld. Laat het maar zijn voor wat het is. We zijn heel snel geneigd om te denken “Ik weet wat je bedoelt” maar let daar voor op. Laat het hun zelf maar invullen.

2. Probeer de diepere laag te vinden

Ik vind het heel belangrijk om dieper te duiken bij een klant. Je moet eigenlijk vragen: “Wat is het dat je echt wilt?” En je moet het eigenlijk drie keer vragen. Want eerst zal je wellicht een oppervlakkig antwoord krijgen: een symptoom. Maar je moet proberen om te onderzoeken wat daar achter zit.

3. Ga aan de slag met je eigen proces

Als je werkt met mensen is het belangrijk om ook je eigen “miserie” op een rijtje te zetten. En dan heb ik het over durven in een begeleidingstraject stappen waarin je jouw eigen problematiek echt aanpakt.

Je moet bewust worden van je eigen onbewuste processen. Anders neem je die mee in je coaching, of therapie. Hierdoor kan je beter omgaan met je eigen blinde vlekken, vooroordelen en tegenoverdracht. Dat komt ook ten goede aan de klantenrelatie. Je kan beter reageren in het moment en op de juiste manier grenzen stellen. De juiste vragen stellen op het juiste moment èn authenticiteit behouden.

Laat jezelf inspireren door Rebekka en andere sprekers! Ontdek de Shift & Grow community en sluit je NU nog aan!